Życie pisze różne scenariusze i bywa tak, że musimy zmienić miejsce zamieszkania. Z przeprowadzką związane są wielkie zmiany dla całej rodziny. Zmienia się bowiem całe otoczenie, pracę, a także i szkołę. Są to bardzo duże wyzwania, stres, niepewność i strach przed poradzeniem sobie w całkiem nowym miejscu.
Decyzję o przeprowadzce podejmują zawsze dorośli i oni doskonale wiedzą, z jakiego powodu się ona odbywa. To przyczynia się do tego, że jest im w nowym miejscu łatwiej, gdyż w tej zmianie oczekują lepszego życia dla swojej rodziny. Dziecko, które zazwyczaj dowiaduje się o zmianach jako ostatnie, niewiele rozumie z tego wszystkiego, zwłaszcza gdy chodzi o dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Dzieci są rzucane często na głęboką wodę, nikt nie pyta je o zdanie, oddziela się je od kolegów i przyjaciół ze szkoły i z podwórka. Nic więc dziwnego, że dziecko nie chce chodzić do szkoły i ma w niej problemy.
Zastanówmy się zatem nad tym, jak pomóc dziecku w adaptacji w nowym miejscu, jak je przekonać do nowych przyjaźni i uczęszczania do szkoły?
Przede wszystkim rozpocznijmy od szczerej rozmowy i jak najszybciej dziecko poinformujmy o swoich planach. Dajmy czas dziecku na oswojenie się z tą informacji, wykrzyczenie swojej złości i dopiero po czasie przystąpmy do szczerej rozmowy. Powiedzmy dlaczego podjęliśmy taką decyzję, co nas do niej skłoniło i to, że nam też ciężko jest rozstawać się z przyjaciółmi, znajomymi oraz to, że również mamy obawy odnośnie nowego otoczenia. Zastanówmy się razem z dzieckiem, jak przygotować się do nowej sytuacji i róbmy to wspólnie.
Pojedźmy do nowego miejsca, wybierzmy szkołę i zacznijmy stopniowo uczestniczyć w tamtejszym życiu. Odwiedzajmy place zabaw, chodźmy na imprezy sportowe, tak, aby dziecko miało szansę poznać dzieci z nowej szkoły.
Gdy zapiszemy już dziecko do konkretnej klasy, to przedstawmy je nauczycielowi i dzieciom. Tak o wiele łatwiej będzie mu przetrwać pierwsze dni w nowym miejscu.
Już po przeprowadzce nadal pomagajmy dziecku w nawiązywaniu przyjaźni. Zapraszajmy kolegów do domu, często wychodźmy w miejsca publiczne gdzie nasze dziecko będzie miało okazję spotykać swoich rówieśników w sytuacjach nieco innych niż w szkole.
Na bieżąco śledźmy jego sytuację w klasie, w szkole i odwiedzajmy jak najczęściej wychowawcę i rozmawiajmy o postępach dziecka.
Bywają sytuacje, że dziecko w nowej szkole zamyka się w sobie, choć wcześniej było otwarte i odważne na świat. W takiej sytuacji warto poradzić się opinii specjalisty i wybrać się do pedagoga szkolnego lub do psychologa. Pomoże on nam w tej trudnej sytuacji i wskaże indywidualną drogę dla naszego dziecka. Pamiętajmy bowiem o tym, że każde dziecko jest inne i potrzebuje specjalnie dobranego planu działania.
